สีสะ ๑ หมายถึง น. ตะกั่ว. (ป., ส.).
น. ศีรษะ. (ป.; ส. ศีรฺษ).
(ปาก) ว. ประสีประสา (มักใช้ในประโยคปฏิเสธ) เช่นเด็กคนนี้พูดจาไม่รู้สีสา อย่าถือสาเลย.
น. ชื่อไผ่ ๒ ชนิดในสกุล Bambusa วงศ์ Gramineae แขนงมีหนาม คือ ชนิด B. blumeana Schult. ลําต้นใหญ่ตรง และชนิด B. flexuosa Munro ลําต้นเล็กไม่ค่อยตรง. (ข. ฤสฺสีสฺรุก).
น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Acacia catechu Willd. ในวงศ์Leguminosae กิ่งมีหนาม เนื้อไม้ให้สารที่เรียกว่า สีเสียด ใช้ผสมปูนกินกับหมาก ย้อมผ้า และฟอกหนัง,สีเสียดแก่น หรือ สีเสียดเหนือ ก็เรียก. (๒) ชื่อไม้ต้นชนิดPentace burmanica Kurz ในวงศ์ Tiliaceae เปลือกรสขมฝาดใช้กินกับหมาก, สีเสียดเปลือก ก็เรียก.
น. สารที่สกัดได้จากเนื้อไม้ของต้นสีเสียด (Acacia catechu Willd.) และใบกิ่งของต้นกะเมีย (Uncaria gambier Roxb.) ชนิดหลัง สีเสียดเทศ ก็เรียก.
น. ชื่อปลาทะเลชนิด Scomberoides tol ในวงศ์ Carangidaeตัวเรียวเล็กกว่าปลาสละ ตาโต ลําตัวด้านบนสีนํ้าเงิน ด้านข้างสีเงิน โคนหางสีเหลือง ปลายครีบหลังและครีบหางสีดําขนาดยาวได้ถึง ๕๐ เซนติเมตร, ขานกยาง ก็เรียก.
ดู สีเสียด ๑ (๑).